اگر بخواهیم یک نمونه از اتلاف منابع شهری در بندر امام خمینی(ره) را نام ببریم قطعا “پله برقی” حدفاصل بازار کوی شهید مطهری و بازار شهید صدوقی یک نمونه بارز آن است. پله برقی که گفته می‌شود دست دوم و به قیمت گزاف خریداری شده است، بخشی از خیابان نرده‌کشی می‌شود تا مردم، ترغیب به استفاده از آن شوند.

پله برقی دو انگشت پای ارغوان پنج ساله را قطع کرد

متاسفانه مدتی بعد پای کودکی در پله برقی آسیب می‌بیند و مشخص می‌شود پله برقی استاندارد نبوده است، درب‌های پله برقی بسته می‌شود، نرده‌ها را برمی‌دارند تا مردم از کف بلوار اصلی شهر عبور و مرور نمایند و حالا خبری منتشر می‌شود که قرار است طی یک پروژه‌ی میلیاردی، به جای پله برقی، زیر گذر احداث شود.

حالا تصور کنید اگر هنگام انعقاد قرارداد خرید پله برقی، پیمانکار، شرایط خرید و مبلغ خرید اعلام می‌شد یا حداقل هم اکنون رسما اعلام می‌شد چه اتفاقی رخ می‌داد؟

حداقل فایده‌ی آن عدم رای مردم به طرفداران و نزدیکان پیمانکار ذکر شده و عدم جرات شهرداری برای انعقاد قراردادهای مجدد با آن پیمانکار می‌شد و فایده‌های بی‌شمار دیگر.

جای خالی شفافیت به وضوح در فعالیت‌های شهرداری و قراردادهای آن نمایان است.